Machu Picchu

Ik val maar meteen met de deur in huis: Machu Picchu zou op ieders bucket list moeten komen. Het is niet voor niets één van de zeven moderne wereldwonderen, en is zonder enige twijfel het mooiste wat ik ooit al gezien heb.

Ik bedoel, kijk er naar:

Machu Picchu (spreek uit als Matsjoe Pikstjoe) is een oude inca-stad. De Inca’s waren een indianenvolk dat in de dertiende eeuw in het Andesgebergte leefde. Het huidige Cuzco was daarbij hun ‘hoofdstad’ vanwaar allerlei paden naar andere inca-steden liepen. Met de ontdekking van Amerika kwamen ook de Spanjaarden richting het huidige Zuid-Amerika en verwoestten daarbij alles op hun pad, waaronder dus ook heel veel inca-steden en inca-paden. Doorheen heel Peru zie je nog ruïnes van de ooit majestueuze steden en elkeen brengt je hoofd op hol. Het is moeilijk te bevatten hoe men zo lang geleden met zo weinig middelen zoiets gigantisch en indrukwekkends kon bouwen, terwijl de straatwerkers vandaag de dag zeven jaar nodig hebben om een platte straat opnieuw aan te leggen.. maar, de enige Inca-stad die ze nooit vonden, Machu Picchu staat nog volledig in haar glorie als destijds. Volledig overwoekerd werd ze door Hiram Bingham in 1911 ontdekt en is uiteraard nu een geliefde trekpleister bij toeristen van over de hele wereld.

Na een deugddoende nacht in Aguas Calientes, het enigste (en tevens enkel bereikbaar per trein) dorpje aan de voet van Machu Picchu, stonden we voor dag en dauw op om een van de eerste bussen naar Machu Picchu te nemen. Ongeveer een half uur duurt het om aan het begin van de site te geraken, en dan moet je nog een 15-tal minuten te voet steil naar boven vooraleer je ook nog maar een glimp kan opvangen. Maar als je dan vanachter de bomen komt en oog in oog staat met één van de indrukwekkendste sites ter wereld: dan stopt je ademhaling, de tijd en alle gesprekken die gaande waren. Ik denk dat iedereen mij gelijk geeft dat Machu Picchu al impressionant is op foto en video, stel je dan maar voor hoe het voelt om als nietige kleine mens ervoor te staan. Gehuld in een paar mystieke wolken en een onbegrijpelijke vibe, staat iedereen aan de grond genageld te staren naar zoveel pracht. En dan ontwaakt je innerlijke Japanner en kun je niet meer stoppen met fotograferen...

Na een kleine rondleiding door Marco waren we vrij om de rest van de site te ontdekken. Er zijn altijd vreemde snuiters die denken dat ze het dan al gezien hebben en die terugkeren naar het dorpje, er zijn normale mensen die van het uitzicht genieten en eventueel een bijkomende tocht ondernemen naar de Sungate en dan heb je Lynn, die alles wilt zien dat er te zien valt. En als ik daarbij Hollanders langs de kant moet duwen en een stuk van de weg moet lopen in plaats van wandelen, dan neem ik dat daar graag bij! Zo gezegd, zo gedaan – en ik legde niet enkel de steile, dunne weg af naar de vervallen Inca Bridge, maar ik spurtte ook een deel van de Inca Trail op naar de Sungate. Enkel Huayna Picchu, de bergtop van Machu Pichu, is niet gelukt, maar uiteraard alleen maar omdat ik geen ticket had, humhum.

Inca Bridge

en van beide kanten een fantastisch zicht op Machu Picchu…

#peru