La Paz

Wie kan, laat best alles vallen en rept zich naar Costa Rica. San José is niet wow, en het gehucht waar ik logeer, is dat nog minder, maar mijn eventuele twijfels over Costa Rica als destinatie zijn vandaag als sneeuw voor de zon verdwenen. Que belleza, me faltan palabras.

Om 10u deze ochtend vertrok ik samen met Eugenio en Antionio, de twee gidsen, en een hoop Amerikanen naar La Paz. La Paz ligt net boven Alajuela, tussen twee nationale parken in, Braulio Carillo en Juan Castro Blanco. Normaal wordt een bezoek aan de watervallen van La Paz gecombineerd met de vulkaan Poas, maar door zijn recente uitbarstingen, heeft de overheid besloten de toegang te verbieden. Gelukkig hoeft La Paz niet ondersteund te worden door andere wonderen der natuur, aangezien ik mij bijzonder enthousiast de hele dag heb lopen verbazen over de schoonheid van het park.

Het avontuur begon met een goedgevulde lunch in the Peace Lodge, zodat we met een vol buikje eerst de dierenparken konden aandoen. De eerste grote serre was er eentje vol met exotische vogels, waaronder rode papegaaien en toekans. Ik stond versteld van de vriendelijkheid van de tico’s, die maar al te graag foto’s van de reiziger en de diertjes namen. In Pairi Daiza zijn het nu ook niet meteen de norste types, maar ik zie ze toch nog geen duizend nootjes in een toekan zijn bek werpen zodat hij de juiste kant zou opkijken voor de foto, toch niet zonder daar iets extra voor te verwachten. Alle vogels in de serre van la Paz zijn dieren die hun hele leven al in gevangenschap leven, hetzij omdat ze voorheen als gezelschapsdier werden gehouden, of omdat ze gered werden van een gewisse dood door jagers.

Ook gespot in het vogelverblijf: de luiaard!

We blijven in de sfeer van de vliegende dieren en kwamen terecht in de grootste vlindertuin die ik ooit gezien heb. Ik werd meteen superenthousiast door Eugenio een etende vlinder in de handen gestopt, waar ik dan ook als een PRO mee heb geposeerd. Meer dan 20 verschillende soorten vlogen ons om de oren, terwijl we verderop ook de levenscyclus van de vlinder konden volgen in het laboratorium.

Verder in het dierenrijk: slangen, aapjes, jaguars en andere katachtigen, kikkertjes en een hele kolibrituin. Terwijl menig Amerikaan er zijn hoofd niet voor omdraaide (we have it in our backyard), liep de deze als een zottin heen en weer achter al die zoemende kleine vogeltjes. Meer dan 26 verschillende soorten vlogen, als in een Disneyfilm, heerlijk door elkaar. De kolibri is de enige vogel die recht naar omhoog, beneden, rechts, links en zelfs achteruit kan vliegen. Een echt zotje kan met zijn vleugeltjes tot 80 slagen per minuut wapperen. Ik heb me ook laten vertellen dat de kolibri de enige vogel is die niet kan stappen/springen, hij gebruikt zijn pootjes om neer te komen op de nectar, maar zich verzetten zonder te vliegen, lukt dan weer niet.

Met al die geweldige indrukken en dieren zou een mens bijna gaan vergeten dat het hoofdbezoek om de vijf watervallen van La Paz draaien. Een trappenparadijs van ongeveer 1,5km neemt je mee langs el Templo, la Magia Blanca, Encantada, Esconditas en La Paz. Afdalen in dit regenwoud langs magnifieke planten, bomen, lianen en watervallen is moeilijk te beschrijven. Ik laat de foto’s voor zich spreken, al doen die het bezoek ook niet altijd alle eer aan, en besluit met de woorden van Eugenio:

Lynn, behoud voor altijd die glimlach en verlies nooit dat enthousiasme en het vuur in je ogen bij het zien van zoveel natuurpracht.

#costarica