Het avontuur begint...

Begin van mijn avontuur als vrijwilliger in Montes De Oca, San Pedro, San José, Costa Rica.

Na een lange, lange reistijd van 18 uur ben ik gisterenavond om 19:00 plaatselijke tijd in Costa Rica aangekomen. Even moeten discussiëren met de douane over mijn verblijfsadres en al heel gauw werd het duidelijk dat je met Engels hier absoluut geen stap vooruit geraakt. In de krochten van mijn brein dan maar een aantal onduidelijke Spaanse klanken bovengehaald en uiteindelijk gisterenavond bij mijn nieuwe familie toegestuikt, in de gietende regen.

Eerste indruk van de familie en het huis: het zijn absoluut geen dutsjes, en dit huis beschikt over zoveel kamers dat het compleet normaal is dat ik een kwartier kan lopen zoeken naar een familielid. En ze dan uiteindelijk toch niet vinden en dan maar wachten tot iemand opduikt. Deze ochtend kreeg ik wel al het nationale ontbijtgerecht voorgeschoteld: Gallos Pintos, oftewel arroz con fragoles, oftewel rijst met bonen. Met een eitje erbij, en een paar schellen brood. Aangezien ik anders een klein kopje granola met yoghurt eet, kon ik voort tot aan het diner. La cena werd opgediend en bestond alweer uit rijst, ditmaal met kip, sla en mais. De portie was opnieuw zo groot dat ik me niet alleen zorgen maak over mijn figuur, maar ook over de eventuele afkickverschijnselen van mijn dierbare chips.

Gallos Pintos

Mijn kamer telt 8 bedden. Dat is fijn, ik kan niet alleen van bed naar bed springen, maar ook elk hoofdkussen en matras uittesten. Aangezien ze allemaal even springverig voelen, heb ik dan maar het bed gekozen met de meeste stopcontacten binnen handbereik. Mijn privé badkamer is zeer handig, de douche met enkel koud water net iets minder.

Het huis is voornamelijk oranje en geel, heeft een gezellige patio met bbq, staat vol met kitschy spullen en heeft golfplaten als dak. Ik deel het huis niet alleen met moeder Ivannia en vader Diego, maar ook met hun twee kinderen, ongeveer vier andere buitenlanders, Mostacho de hond en Cucaracha 1, 2, 3, 4 en 5.

Mostacho

Deze middag werd ik meegenomen door Nathan, al zal zijn naam wel niet zo geschreven worden, naar het centrum van San Pedro, de wijk binnenin San José waar ik verblijf. Hij toonde mij de belangrijkste punten: Maximo Nivel, waar ik morgen aan mijn avontuur begin. The Mall, waar ik morgen ongetwijfeld een paraplu koop, en een paar hoofdstraten. Architecturaal is het zeker geen uitblinker, dus ik hoop dat de natuur mooiers voor mij in petto heeft! Door de aanhoudende gietende regen heb ik ook nog geen foto’s, maar hopelijk komt daar gauw verandering in. Nu kan ik wel stellen dat ik als Belgische regen gewoon ben, maar deze stortbuien zijn best wel anders. En als dan ook die stortbui een uur of drie aanhoudt, dan vraag je je wel af of je daarvoor zo lang moest reizen… Mijn poncho wordt mijn nieuwe beste vriend!

Morgen, op het onchristelijk vroege 7 uur, heb ik een oriëntatiegesprek en krijg ik meer details over de projecten. Opstaan om 05:50, daar is het bewijs dat dit niet puur vakantie is! Tot eind oktober logeer ik bij de familie Ramirez, terwijl ik in een weeshuis of kinderdagverblijf me zal ontfermen over een paar kleintjes. Daarna verhuis ik naar mijn nieuwe stek, bij het schildpaddenproject.  Het is voorlopig nog allemaal heel vaag en best wel onwennig, maar gaandeweg zal dit zich wel verbeteren. Morgen heb ik ook een afspraak met het reisbureau, dus laat de good times maar gauw beginnnen!

#costarica