Babyschildpadjes naar zee

Mijn verblijf hier in Ostional verloopt met ups en downs. Ik moet eerlijk toegeven dat er zaterdag wat traantjes gevloeid zijn na een vreselijke night patrol in de nacht van vrijdag op zaterdag: we liepen elke schildpad voorbij, luisterde naar verhalen over de line up in de club dat weekend en ik kon in het terugkeren het tempo niet meer volgen, na 33000 stappen die dag in ongeveer 32 graden hitte met mijn kleine hartafwijking. De groep waar ik in zat vrijdag kon dat precies niet veel bommen en lieten me semi achter op het strand om dan te staan wijzen en lachen als ik eindelijk volledig buiten adem toekwam. Ik voel me eerlijk gezegd ook een beetje misleid door de info die Bamboo Volunteering me gaf, want hier in Ostional is er geen schildpaddenziekenhuis of opvangtehuis voor kleintjes: we hebben enkel een Turtle Center waar we infosessies houden en voor de rest struinen we het strand af om het schoon te houden enz. Er zijn heel veel taken die goed zijn voor het milieu, maar echt met schildpadden hebben we nog bijna niets gedaan. Ik heb dit dan ook doorgegeven aan Maximo Nivel met misschien zelfs de vraag om me te transfereren naar een plek waar ze dit wel hebben, want uiteindelijk betaal ik even veel en reis ik even ver om niet de ervaring te krijgen waarop ik had gehoopt. Er is ook net een arribada afgelopen, waardoor het schildpaddenbezoek voorlopig geminderd is, al kan het Turtle Center daar niet aan doen natuurlijk.

Maar dan...

Maar de geluksvogel in mezelf (of verhoorde gebeden?) kreeg vandaag de once in a lifetime ervaring op een schoteltje aangeboden. Na de Monday Census, waarbij we de schildpadsporen van het voorbije weekend tellen en de nesten bekijken, stuitten we op een paar honden die aan het blaffen en graven waren. Bleek dat drie nesten aan het uitkomen waren. Met zijn vijven verzamelden we rond de nesten om de kleintjes uit het zand te helpen. Ze helpen uitgraven en verzamelen op het strand maakt pas echt duidelijk welke beproevingen deze kleintjes moeten doorstaan om het tot aan de oceaan te halen.. het leven is echt zwaar voor een tortuga. Maar liefst 147 schildpadjes hebben we uit de nesten gehaald, waarvan er eentje het jammer genoeg niet gehaald heeft, vier nu in het station op krachten aan het komen zijn, en 142 schildpadjes het ruime sop ingegaan zijn.

En dit is het, de reden waarvoor ik hier ben. Als zo’n klein schildpadje babygewijs met zijn kleine flippertjes om jouw vingers slaat en je het voelt spartelen onder zijn kleine schildje, dan kunnen die uren zwetende strandopruiming, die nachtelijke patrols en die verbrande schouders je geen reet meer schelen. Integendeel, dan sta je als een klein kind met open mond te gapen naar dit wonder der natuur, terwijl die schouders maar verder verbranden. 142 kleine mormeltjes hebben het dankzij onze inspanning gehaald, voor 142 schildpadjes is vandaag, 06/11/17 hun eerste dag in deze wonderlijke wereld. Hoe gek is dat. Onbeschrijflijk.

In een klein emmertje namen we ze mee naar een veiliger deel van het strand (niet te veel rotsen in de zee, geen azende vogels in de lucht en geen dolle honden in het zand) om ze daar aan de kustlijn vrij te laten. Een paar ervan gingen in rechte lijn direct op het doel af, sommige draaiden wat rond om hun eigen as en een paar hebben we een pijl moeten tekenen om ze duidelijk te maken in welke richting ze moesten gaan. Op de foto’s ziet het er al indrukwekkend uit, maar als die kleine hummeltjes in het echte leven dan ook nog eens over je voet kruipen en je ze vol schattigheid die eerste golven ziet nemen, ja, dan is dat wel een ervaring die je nooit meer vergeet.

#costarica